het gas ingedrukt

Hij is lief. Maar hij heeft zijn linkerhand om mijn hals en knijpt voorzichtig, steeds iets meer, terwijl hij mijn hoofd naar achter duwt, dieper de hoofdsteun in. Hij knijpt hard genoeg om mij een idee te geven van zijn kracht. Ik voel in hoe hij zijn vingers in mijn huid drukt dat hij harder kan. Hij houdt zich in. Zijn blik vertelt me dat het hem iets doet te zien hoe hij mijn hoofd kan draaien in elke richting die hij zelf wil.

Hij is anders zo zacht, maar in dit eigenste moment niet. In dit eigenste moment is zijn affectie rauw en ongeremd. Hij heeft mijn hoofd ondertussen terug naar zijn gezicht gedraaid, zijn linkerhand nog steeds om  mijn hals. Ik zie hoe hij zichzelf niet kan controleren. Het maakt me nu nog niet bang. Maar ik besef voor het eerst dat als er ooit een dag zou komen, hij sterker zal zijn.